Placki ziemniaczane

Placki ziemniaczane. 

Najlepsze zawsze wychodziły spod ręki mojego Taty. Mistrzostwa może i nie osiągnęłam, ale nieskromnie powiem, że wyszły. Wyszły puszyste w środku i chrupiące na zewnątrz. Doprawione, lekko pikantne, złociste. Na chłodne, jesienne, deszczowe dni jak znalazł :)

Składniki:

- 1 kg ziemniaków

- 1 średnia cebula

- 1 jajko

- 2 czubate łyżki mąki pszennej*

- sól

- pieprz

* ilość mąki w dużej mierze zależy od ilości soku jaki puszczą starte ziemniaki.

1. Ziemniaki obieramy i ścieramy na tarce (boczna tareczka, małe wiórki. Można też trzeć na zupełną papkę, ale ja zdecydowanie wolę bardziej określoną fakturę na talerzu).

2. Do startych ziemniaków ścieramy jeszcze cebulę na tej samej wielkości oczkach. Dodajemy jajko, mąkę sól i pieprz.

3. Wszystkie składniki mieszamy dokładnie do uzyskania jednolitej konsystencji. Przed smażeniem warto odczekać kilka minut, aby gluten zdążył zadziałać, a następnie wymieszać masę jeszcze raz.

4. Tajemnicą sukcesu dobrych placków ziemniaczanych jest nie tylko dobrze przyprawiona masa i składniki dobrane w odpowiednich proporcjach, ale też sposób smażenia. Podstawą jest dobrze nagrzana patelnia! Jeśli lubimy - można smażyć placki na suchym teflonie, ale te tradycyjne wymagają oleju (najlepiej rzepakowego), który koniecznie musi być dobrze rozgrzany, aby powstała złocista, chrupiąca skórka.

5. Placki smażymy z każdej strony do uzyskania złocistego, lekko brązowego koloru.

6. W trakcie smażenia placków, aby nie podawać ich partiami albo zimnych (fuj!), warto rozgrzać delikatnie piekarnik i zdjęte z patelni placki ułożyć na blasze wyłożonej folią aluminiową. Aby placki pozostały chrupiące, nie należy kłaść ich jeden na drugim. Ułożone piętrowo będą mięciutkie i puszyste.

Gotowe placki można podawać z cukrem, śmietaną, jogurtem naturalnym, same bądź z gulaszem.

Najlepiej podawać je z możliwością doboru dodatków - w końcu każdy ma swoje ulubione, prawda?